Boeren horen bij Nederland

Ook in Brussel blijft deze discussie niet onopgemerkt. Vanuit verschillende landen krijg ik de laatste tijd vragen over wat er in Nederland aan de hand is. Want: 'Jullie hebben toch een agrarische sector waar je juist trots op kunt zijn?'

Ja, natuurlijk kunnen we trots zijn op de agrarische sector. We presteren immers op wereldniveau. Nergens anders wordt zo efficiënt geproduceerd, terwijl we rekening houden met duurzaamheid en de omgeving, toch?

Daar zit de crux van het probleem voor mij. Ik hoor de discussies aan in Noord-Brabant en word droevig van de manier van communiceren. Beide kampen smijten met rapporten en feiten die hun verhalen ondersteunen. En beide kampen hebben een hele schare mensen die vanuit hun emotie het verhaal kunnen ondersteunen. Of we zijn ziek geworden of ons bedrijf valt om. Maar luisteren naar elkaar, dat doen we niet.

Nu is het voor mij, als LTO'er, natuurlijk makkelijk om te zeggen dat dan de politiek en de burger maar moet veranderen. En ik zou ook als LTO'er kunnen zeggen dat ik dat wel even voor u ga regelen, want ik ben immers belangenbehartiger. Maar helaas, zo werkt het niet (meer).

Want wat u en ik ook vinden van de argumenten die tegen de sector worden gebruikt, ze komen voort uit een gevoel van onbehagen en een verlangen naar iets anders. Dat kunnen u en ik niet negeren, anders wordt het probleem groter en groter.

Om dus een antwoord te kunnen geven aan mijn Brusselse collega's moeten we veel beter naar elkaar luisteren. Afgezaagd, ik weet het. Maar keer op keer merk ik weer dat het beide kampen niet lukt om elkaar echt te begrijpen.

Wat LTO voor u kan doen, is u helpen te zoeken naar een manier van produceren die ertoe leidt dat mensen vinden dat boeren bij Nederland horen. Wij kunnen uw oren in de maatschappij zijn.

En voor die omslag; daar heeft u tijd en middelen voor nodig, allemaal waar. Maar laten we ons daar niet achter verschuilen om vervolgens niets te doen. Want die tijd is voorbij.