Streekboer heeft vooral marketing nodig

Behalve het bekender maken van de streekproducten, moeten korte (voedsel)ketens hierdoor worden gestimuleerd. Het uiteindelijke doel is de prijs voor de boeren en tuinders verbeteren.

Een nobel streven natuurlijk, maar de praktijk is weerbarstiger. Zo blijkt ook deze week. De initiatiefnemers van Zuid-Hollandse telerscoöperatie De Proefschuur maakten bekend de handdoek in de ring te moeten gooien, na 2,5 jaar duwen en trekken aan de lokale afzetmarkt. De reden: de streekgebonden afzet is niet rendabel te krijgen.

Het is niet voor het eerst dat een dergelijk initiatief sneuvelt om die reden. De initiatiefnemers van De Proefschuur wilden niet ingaan op het exacte hoe en waarom van de teloorgang van hun local for local-concept. Duidelijk is wel dat de meerprijs van de producten niet aantrekkelijk genoeg was voor de consument, waardoor niet alles verkocht werd. Daarbij bleek ook dat de consument weinig waarde hecht aan streekproducten. Een kilo aardappelen of een komkommer geteeld op hun eiland Voorne-Putten, nou en...

Er is een cultuurverandering nodig, wil de streekafzet van lokaal geproduceerde producten als peen, appels of vlees ooit echt slagen. De Nederlandse landbouw is immers altijd gestoeld op exportbevordering. Tegelijkertijd is onze consument gewend aan veel voor weinig voedsel uit alle windstreken van de wereld. Hoe anders is dit in landen als Frankrijk, Oostenrijk en Spanje waar vanuit de overheid al jaren veel meer gestuurd wordt op lokale afzet met bijbehorende financiering voor met name marketing. En dat is de crux.

Het mislukken van De Proefschuur toont aan dat er nog een lange weg is te gaan. Niet omdat boeren en tuinders niet willen, maar om de consument zo ver te krijgen streekproducten te kopen.