Belgische Ilvo start met veredeling van kikkererwten

Van alle voor humane consumptie geschikte eiwitgewassen zijn, na soja, vooral kikkererwten beloftevol om in Vlaanderen en in Noordwest-Europa te worden geteeld en als lokale producten te worden verwerkt. Op voorwaarde tenminste dat er rassen beschikbaar komen die zich beter staande houden in onze klimaat- en teeltcondities en die een goede opbrengst en een behoorlijk eiwitgehalte leveren.

'Veredelen is een werk van lange adem. Als we vandaag starten met een veredelingsprogramma, hebben we pas de eerste nieuwe rassen klaar over een kleine tien jaar', zegt Ilvo-veredelaar Tim Vleugels. De vraag naar plantaardige eiwitbronnen is aan het stijgen. Daarom exploreert Ilvo al enkele jaren systematisch het potentieel van meerdere eiwitgewassen.

Hilde Muylle, onderzoeker bij Ilvo: 'We hebben nu een realistisch beeld van de teelttechnische uitdagingen, van de verwachtingen vanuit de Vlaamse voedingssector en van het aanbod aan rassen die al dicht aansluiten bij ons klimaat en bodems. Kikkererwten scoren goed in het verkennend onderzoek.'

Toenemende interesse

Om meerdere redenen is er een duidelijke en toenemende interesse in lokaal geteelde kikkererwten in Vlaanderen. Kikkererwten bevatten een matige hoeveelheid eiwit (25 procent) in vergelijking met soja (tot 40 à 45 procent). Een voordeel is dat kikkererwten weinig antinutritionele factoren bevatten. Mensen verteren ze dus makkelijker dan andere peulvruchten.

In tegenstelling tot bijvoorbeeld lupinen zijn kikkererwten al goed ingeburgerd als voedselproduct. Consumenten en de voedingsindustrie waarderen kikkererwten om hun zachte, neutrale smaak en hun brede toepassingsmogelijkheden.