De alarmbellen rinkelen voor de melkveehouderij

Een boerenvoorman die ondubbelzinnig pleit voor een verlaging van de productie. Het komt maar zelden voor. Dat LTO Melkvee-voorzitter Kees Romijn nu de kat de bel aanbindt, tekent de heikele situatie in de melkveehouderij.
Steeds meer onweerswolken pakken zich samen boven de verlenging van de Nederlandse derogatie. In Brussel wordt met stijgende somberheid gesproken over de kansen om die uitzonderingspositie te behouden.
Hoewel de lage wereldwijde zuivelprijzen zeker niet te wijten zijn aan enkel de groei in ons land – daarvan is de impact van de Nederlandse productie te gering –, bepalen die wel in belangrijke mate het sentiment. Het zijn de groeiers die de markt verpesten, dat sentiment leeft. Niet alleen in Nederland, maar zeker ook daarbuiten. Onze gunfactor staat op het spel.
Verbind daaraan dat Nederland het fosfaatplafond overschrijdt en alle moeite heeft om daar weer onder te geraken. In de EU heerst het beeld dat Nederland als een van de ondeugendste leerlingen in de klas een correctie verdient. Als dat gebeurt door intrekken van de derogatie, dan zijn de rapen gaar. Een flinke schadepost dreigt voor alle Nederlandse veesectoren.
In die zin is het positief dat de groei van melkproductie en aantal koeien terugloopt. LTO Melkveehouderij vreest dat het tempo waarin dat gebeurt te laag is en zoekt naar instrumenten om de noodzakelijke correctie sneller en zacht te laten verlopen.
Met het oog op de impact die de invoering van fosfaatrechten en grondgebondenheid nog gaan hebben, zal de groei spoedig omkeren in een krimp. Het is aan de boeren zelf om de fosfaatproductie weer binnen de gestelde kaders te krijgen. Het gaat tenslotte niet om een maximale, maar om een optimale productie.